Czystki etniczne na twoich oczach: „stopniowe ludobójstwo” Izraela

© Nieznany

Co musi się stać, żeby opinia publiczna świata położyła kres okrucieństwom dokonywanym w Strefie Gazy przez Siły Obronne Izraela?!?

Ilan Pappe
The Electronic Intifida
niedz., 13 lip 2014 00:00 UTC 

W artykule dla The Electronic Intifada z września 2006 r . zdefiniowałem politykę Izraela wobec Strefy Gazy jako stopniowe ludobójstwo.

Obecny atak Izraela na Gazę niestety wskazuje, że ta polityka trwa nieprzerwanie. Termin ten jest ważny, ponieważ trafnie umieszcza barbarzyńskie działania Izraela – wówczas i teraz – w szerszym kontekście historycznym.

Należy nalegać na ten kontekst, ponieważ izraelska machina propagandowa próbuje raz po raz przedstawiać swoją politykę jako wyrwaną z kontekstu i zamienia pretekst, który znajduje dla każdej nowej fali zniszczeń, w główne uzasadnienie kolejnej serii bezmyślnych rzezi na polach śmierci Palestyny.

Kontekst

Syjonistyczna strategia przedstawiania swojej brutalnej polityki jako doraźnej odpowiedzi na tę czy inną akcję palestyńską jest tak stara, jak sama obecność syjonistów w Palestynie. Była wielokrotnie używana jako uzasadnienie wdrażania syjonistycznej wizji przyszłej Palestyny, w której jest bardzo niewielu, jeśli w ogóle, rdzennych Palestyńczyków.

Środki osiągnięcia tego celu zmieniały się z biegiem lat, ale formuła pozostała ta sama: jakakolwiek byłaby syjonistyczna wizja państwa żydowskiego, może ona się zmaterializować tylko bez znaczącej liczby Palestyńczyków. A obecnie wizja dotyczy Izraela rozciągającego się na niemal całej historycznej Palestynie, gdzie nadal żyją miliony Palestyńczyków.

Obecna fala ludobójstwa ma, podobnie jak wszystkie poprzednie, również bardziej bezpośrednie tło. Narodziła się z próby udaremnienia decyzji Palestyńczyków o utworzeniu rządu jedności, któremu nawet Stany Zjednoczone nie mogły się sprzeciwić.

Upadek desperackiej inicjatywy „pokojowej” Sekretarza Stanu USA Johna Kerry’ego zalegalizował apel Palestyńczyków do organizacji międzynarodowych o zaprzestanie okupacji. Jednocześnie Palestyńczycy uzyskali szerokie międzynarodowe błogosławieństwo za ostrożną próbę reprezentowaną przez rząd jedności, aby ponownie opracować strategię skoordynowanej polityki wśród różnych grup i programów palestyńskich.

Od czerwca 1967 r. Izrael szukał sposobu na utrzymanie terytoriów, które okupował w tym roku, bez włączania swojej rdzennej ludności palestyńskiej do swoich obywateli posiadających prawa. Przez cały czas uczestniczył w farsie „procesu pokojowego”, aby ukryć lub kupić czas dla swojej jednostronnej polityki kolonizacji na miejscu.

Przez dziesięciolecia Izrael rozróżniał obszary, które chciał kontrolować bezpośrednio, i te, którymi zarządzał pośrednio, mając na celu w dłuższej perspektywie zmniejszenie populacji palestyńskiej do minimum, między innymi poprzez czystki etniczne oraz uduszenie ekonomiczne i geograficzne.

Geopolityczne położenie Zachodniego Brzegu stwarza, przynajmniej w Izraelu, wrażenie, że można to osiągnąć bez oczekiwania trzeciego powstania lub zbytniego międzynarodowego potępienia.

Strefa Gazy, ze względu na swoje wyjątkowe położenie geopolityczne, nie nadawała się tak łatwo do takiej strategii. Od 1994 r., a tym bardziej, gdy Ariel Szaron doszedł do władzy jako premier na początku XXI wieku, strategią było zamienienie Gazy w getto i w jakiś sposób nadzieja, że ​​ludzie tam mieszkający – 1,8 miliona ludzi na dzień dzisiejszy – zostaną wrzuceni w wieczne zapomnienie.

Ale getto okazało się buntownicze i niechętne do życia w warunkach duszenia, izolacji, głodu i załamania gospodarczego. Tak więc ponowne wysłanie go w zapomnienie wymaga kontynuacji polityki ludobójstwa.

Pretekst

15 maja siły izraelskie zabiły dwóch młodych Palestyńczyków w mieście Beitunia na Zachodnim Brzegu , ich zimnokrwiste zabójstwa przy użyciu kuli snajpera zostały uchwycone na wideo. Ich imiona – Nadim Nuwara i Muhammad Abu al-Thahir – zostały dodane do długiej listy takich zabójstw w ostatnich miesiącach i latach.

Zabójstwo trzech izraelskich nastolatków, z których dwóch było nieletnich, porwanych na okupowanym Zachodnim Brzegu w czerwcu, było prawdopodobnie odwetem za zabójstwa palestyńskich dzieci. Ale pomimo wszystkich grabieży opresyjnej okupacji, stanowiło to pretekst przede wszystkim do zniszczenia delikatnej jedności na Zachodnim Brzegu, ale także do realizacji starego marzenia o wymazaniu Hamasu z Gazy, aby getto znów mogło zaznać spokoju.

Od 1994 roku, jeszcze przed dojściem Hamasu do władzy w Strefie Gazy, bardzo szczególne położenie geopolityczne Strefy jasno wskazywało, że wszelkie zbiorowe działania karne, takie jak te, które są teraz stosowane, mogą być jedynie operacją masowych zabójstw i zniszczeń. Innymi słowy, ciągłym ludobójstwem.

To uznanie nigdy nie powstrzymało generałów, którzy wydają rozkazy bombardowania ludzi z powietrza, morza i lądu. Zmniejszanie liczby Palestyńczyków w całej historycznej Palestynie jest nadal wizją syjonistyczną. W Strefie Gazy jej realizacja przybiera najbardziej nieludzką formę.

Konkretny moment tej fali jest określany, tak jak w przeszłości, przez dodatkowe względy. Niepokoje społeczne w kraju w 2011 r. wciąż się tlą i przez pewien czas istniało publiczne żądanie cięcia wydatków wojskowych i przeniesienia pieniędzy z rozdmuchanego budżetu „obrony” na usługi socjalne. Armia uznała tę możliwość za samobójczą.

Nie ma nic lepszego niż operacja wojskowa, aby stłumić wszelkie głosy wzywające rząd do cięcia wydatków wojskowych.

Typowe cechy charakterystyczne poprzednich etapów tego stopniowego ludobójstwa pojawiają się ponownie w tej fali. Można ponownie zaobserwować zgodne poparcie izraelskich Żydów dla masakry cywilów w Strefie Gazy, bez jednego znaczącego głosu sprzeciwu. W Tel Awiwie nieliczni, którzy odważyli się zademonstrować przeciwko temu, zostali pobici przez żydowskich chuliganów, podczas gdy policja stała i patrzyła.

Akademia, jak zawsze, staje się częścią machiny. Prestiżowy prywatny uniwersytet, Interdisciplinary Center Herzliya, utworzył „ cywilną kwaterę główną ”, w której studenci zgłaszają się na ochotnika, aby służyć jako tuby propagandowe w kampanii zagranicznej.

Media są lojalnie rekrutowane, nie pokazują żadnych zdjęć katastrofy ludzkiej, jaką spowodował Izrael i informują opinię publiczną, że tym razem „świat nas rozumie i jest za nami”.

To stwierdzenie jest słuszne do pewnego stopnia, ponieważ elity polityczne na Zachodzie nadal zapewniają starą nietykalność „państwu żydowskiemu”. Jednak media nie zapewniły Izraelowi takiego poziomu legitymizacji, jakiego oczekiwał dla swojej przestępczej polityki.

Oczywiste wyjątki obejmowały media francuskie, zwłaszcza France 24 i BBC , które nadal bezwstydnie papugują izraelską propagandę.

Nie jest to zaskakujące, ponieważ pro-izraelskie grupy lobbystyczne nadal niestrudzenie pracują, aby naciskać na sprawę Izraela we Francji i reszcie Europy, tak jak robią to w Stanach Zjednoczonych.

Droga naprzód

Niezależnie od tego, czy jest to spalenie żywcem palestyńskiego młodzieńca z Jerozolimy , czy śmiertelne zastrzelenie dwóch innych osób, tylko dla zabawy w Beituni, czy też zabicie całych rodzin w Gazie, są to wszystkie czyny, które mogą być dokonane tylko wtedy, gdy ofiara jest odczłowieczona.

Przyznam, że na całym Bliskim Wschodzie zdarzają się teraz przerażające przypadki, w których dehumanizacja przyniosła niewyobrażalne okropności, tak jak dzieje się to obecnie w Gazie. Istnieje jednak jedna zasadnicza różnica między tymi przypadkami a izraelskim okrucieństwem: te pierwsze są potępiane jako barbarzyńskie i nieludzkie na całym świecie, podczas gdy te popełnione przez Izrael są nadal publicznie licencjonowane i aprobowane przez prezydenta Stanów Zjednoczonych, przywódców UE i innych przyjaciół Izraela na świecie.

Jedyną szansą na skuteczną walkę z syjonizmem w Palestynie jest ta oparta na programie praw człowieka i obywatela, który nie rozróżnia między jednym naruszeniem a drugim, a mimo to jasno identyfikuje ofiarę i prześladowców.

Ci, którzy popełniają okrucieństwa w świecie arabskim wobec uciskanych mniejszości i bezbronnych społeczności, a także Izraelczycy, którzy popełniają te zbrodnie wobec narodu palestyńskiego, powinni być sądzeni według tych samych standardów moralnych i etycznych. Wszyscy są zbrodniarzami wojennymi, chociaż w przypadku Palestyny ​​działają dłużej niż ktokolwiek inny.

Tak naprawdę nie ma znaczenia, jaka jest tożsamość religijna ludzi, którzy popełniają okrucieństwa, ani w imię jakiej religii rzekomo przemawiają. Niezależnie od tego, czy nazywają siebie dżihadystami, judaistami czy syjonistami, powinni być traktowani w ten sam sposób.

Świat, który przestałby stosować podwójne standardy w stosunkach z Izraelem, mógłby być o wiele skuteczniejszy w swojej reakcji na zbrodnie wojenne w innych częściach świata.

Zaprzestanie postępującego ludobójstwa w Strefie Gazy i przywrócenie Palestyńczykom podstawowych praw człowieka i praw obywatelskich, gdziekolwiek się znajdują, w tym prawa do powrotu, to jedyny sposób na otwarcie nowej perspektywy dla produktywnej interwencji międzynarodowej na całym Bliskim Wschodzie.

Ilan Pappe jest autorem licznych książek, profesorem historii i dyrektorem Europejskiego Centrum Studiów Palestyńskich na Uniwersytecie w Exeter.

Link do artykułu na SOTT.net: https://sott.net/en282353

Tłumaczenie: Wiedzaochrania.pl